Daar we het zo veilig mogelijk proberen te houden, mijden we drukke plaatsen. De overzetboten naar de eilanden zitten altijd goed vol, dus dat liever niet. Dus was het plan gisteren om enkele dorpjes in de buurt eens te bezoeken. ‘s Morgens trokken we naar Locmariaquer, waar we na een korte wandeling over de pier aan het water een eerste terrasje deden.
Gezwind reden we daarna verder naar de Pointe Du Blair. Ik had daar een wandeling gezien van zo’n 3,8km, wat voor iedereen zeker haalbaar moest zijn. Onderweg stopten we even in Crach voor onze lunch bij een gloednieuwe bakkerij. Pointe du Blair bleek zowaar de verblijfplaats te zijn van de beter gestelde medemens, want het stond er vol van vrij grote huizen met flink wat grond. Maar het was wel een mooie wandeling helemaal rond de punt van de Blair. De wandeling bleek wel een hele hoop trapjes te bevatten, om de locale aboriginal de gelegenheid te geven zijn boot te water te laten.
Het plan was daarna om te stoppen bij ‘Les Huitres du Guern’, maar die bleek tot 18u andere dingen te doen te hebben. Bart bleek zwaar teleurgesteld te zijn :-), want alles wat hij wou in deze vakantie ging niet door. En van de anderen wel! En om het er nog eens extra in te wrijven, stopte ik onderweg nog bij de ‘Saumonerie De Lach’ voor wat superheerlijke gerookte zalm (waar ik zin in had) en ter plaatse gemaakte Tarama. Ik vermoed dat dit Bart zijn gemis aan oesters wel een beetje goedgemaakt heeft.
Daarna deden een verwarrende , maar zeer mooie rondrit door de natuur naar Kerostin (terwijl we in Kerhostin moesten zijn). Ik ben er zeker van dit ik nochthans niets verkeerd deed in Waze :-). Onderweg kwamen we voorbij enkele scheldwoorden zoals ‘Plescop’ en nog iets met ‘…gat’.
We hadden gisteren gisteren Palourdes meegebracht en maakten daar met het overschotje aan bouchot mosseltjes een pasta non-vongole van. Om het met de woorden van Bart te zeggen ‘Man, man, man… is da lekker!’.
