Na een lange, aangename maar ijskoude vlucht zijn we met een tussenstop van een viertal uren in Dubai toch in Jakarta beland. Het was ondertussen al een dag verder en hier 16u in de namiddag, dus onze pijp was uit. Gelukkig had ik bij het opstappen op het vliegtuig van een lieve stewardess een – te beperkte – schoudermassage gekregen.
Met die uitte pijpen besloten we in ons hotel ons diner te nuttigen. Onze kersverse gids Robbie had het aan de receptie gevraagd en het kan. Maar wat een avontuur… Na een dertigtal minuten hadden we toch twee gerechten gevonden waarvan we een vermoeden hadden dat ze zowel rijst of noedels, groenten en vlees of vis gingen bevatten. Onze kelnerin beschreef haar Engels als “my English is little’.
We hadden in de luchthaven al voor zo’n slordige 8 miljoen Rupia gezorgd, zodat we ons avondeten konden betalen. Daarenboven moesten we ook nog een ‘deposit’ betalen aan de receptie omdat we in het hotel iets gingen drinken, en dat we eventueel zonder betalen zonder vetrekken.
Mijn veel te gaye valies (die gouden valies) kwam zo’n tiental minuten na de andere vrolijk de band op gerold. Dus het was al even zweten, des temeer daar het buiten zo’n 32 graden was.
Ook de flessenopener voor ons bier was ‘speciaal’. En ik vermoed dat ze na onze twee pinten (elk) toch al onmiddellijk naar de brouwer gebeld hebben om vers bier aan te voeren. Ik denk dat ze anders in geen maand tijd zoveel bier verkopen. Voor het spuitwater moesten we zelfs naar de Spar naast het hotel, maar die had er helaas ook geen :-).
