We hebben onze hotels ingeruild voor een heuse houseboat. Daar zijn er zo’n 1.300 van. Maar aangezien het nu laagseizoen is, is het nu nog vrij rustig. Dit is echt wat men noemt “a room with a view”.
Onze houseboat heeft twee tweepersoons slaapkamers en er is drie man personeel aan boord. Ze varen op kanalen en een meer van maar liefst 56km lang (Koochi – Alleppey). Onderweg zijn we zeer grote tiger prawns (het formaat van een kleine kreeft) gaan kopen. Onze kapitein heeft daarnet aangemeerd en heeft een stapeltje kleine visjes gevangen. Ik vermoed dat dit onze starters gaan worden.
Er is zelfs A/C aan boord in de kamers en elke kamer heeft een eigen badkamer. En wat een uitzicht. De reigers, ijsvogels, arenden en ander vliegend wild komen je van heel dicht voorbij gevlogen. Morgen hebben we nog een volledige dag rust op onze drijvende hotelkamer… Wat een contrast met het anders zo chaotische India.
De Hindu Godsdienst is voor ons geweldig complex. Zo zijn er drie heel belangrijke Goden, namelijk Brahma (creator), Vishnu (protector) en Shiva (destroyer). Elke van die Goden hebben 9 reïncarnaties, de tiende moet nog komen.
Dit zijn de 10 reïncarnaties (avatara’s) van Vishnu:
Rama, de ideale man en koning die Ravanna en diens leger versloeg.
Krishna, de blauwe god oftewel de fluitspelende herdersjongen Krishna die Arjoena’s wagenmenner en leidsman van de Pandava’swas in oorlog tegen de Kaurava’s.
Boeddha, Boeddha die zelf de weg naar verlossing vond.
Kalki, de ruiter op het witte paard, die nog moet komen om een betere en mooiere wereld te stichten.
Daarnaast zijn er nog duizenden andere Goden, want deze avatara’s hebben dan ook weer andere avatara’s. Eén daarvan is bijvoorbeeld Ganesha (met de olifantenkop), die de problemen en obstakels wegneemt. Lakshmi is dan weer de Godin van rijkdom en geluk. Hanoeman, de sprekende aapgod, is de favoriete God van onze gids, die tot de hoogste priesterklasse behoort. Hij speelt een belangrijke rol in de Ramayana, het belangrijkste verhaal van de Hindu Godsdienst.
Toen ik voor de tweehonderdste keer op het toilet zat in de voorbije drie dagen, liet ik de langste scheet in mijn bestaan. Of toch zover ik me kan herinneren. Ik schat dat ze zo’n zeven seconden duurde. We zijn ondertussen gewoon aan de toiletten die altijd verschrikkelijk nat liggen omdat iedereen gretig gebruik maakt van het hoge druk sproeiertje die steevast naast de pot hangt. Tenminste waar er een gewoon toilet is. Mijn uitdaging is altijd: “hoe hou ik mijn short droog wanneer het toilet lijkt alsof het er een uur aan het regenen was”. In sommige gevallen mag je zelfs van geluk spreken dat er een deur aan je toilet is (zoals op het treinstation), alhoewel er volgens de vrouwen ook drie toiletten waren mét deur. Ik ben er niet geweest (ook niet bij de mannen)…
Kochi is een stad die eerst in handen viel van de Portugezen (Vasco Da Gama), daarna zo’n 150 later van de Nederlanders en nog daarna van de Britten. Dit vooral voor export van kruiden. Deze stad voelt dan ook (toch de oude stad waarin ons hotel lag) zeer koloniaal aan. Met zijn statige herenhuizen en de vele katholieke kerken. Er zijn zelfs veel inwoners van deze stad die een Portugese, Nederlandse of Engelse naam dragen. De staat Kerala telt zo’n 33.000.000 inwoners. Er zijn zo’n 56% Hindu’s (wat zeer laag is), 24% is Moslim en 19% zijn Christenen.
Vandaag heeft het bijna de hele dag geregend. De temperatuur was te doen (zo’n 28°) maar ‘s morgens was het enorm vochtig. Je had niet het gevoel dat je warm het, maar het zweet regende je af.
We bezochten er de oudste (en nog actieve) katholieke kerk van India (met daarin het graf waarin Vasco Da Gamma 14 jaar gelegen heeft), het Nederlands paleis met heel mooie muurschilderingen van Hindu Goden taferelen en de oudste nog actieve Joodse synagoge.
Mattancherry paleis muurschilderingen
We bezochten er ook nog de Chinese vissers.
‘s Avonds gingen we naar een Kathakali dansshow. De uitvoeringen duurden vroeger meestal zo’n 12 uren. Gelukkig kregen wij een ingekorte versie van zo’n 20 minuten, met eerst nog een heleboel uitleg van de belangrijkste bewegingen. Via deze link kunnen jullie even meegenieten.
We reden gisteren van Ooty naar een 50km verder en 1.000m lager gelegen ander bergdorp met een 120 jaar oude stoomtrein. Daarna ging de rit verder naar Cochin. Een rit van maar liefst 7 uren. De afstanden zijn niet heel groot, het duurt alleen heel lang door de vele omleggingen die telkens veranderen in één grote chaos.
Nog in de bergen werd ons busje uitgezwaaid door tientallen aapjes lang de kant van de weg. Voor de rest veel geslapen in het busje. Om mijn darmen de kans te geven een beetje te herstellen, heb ik de hele dag overleefd op bananen en soda…
Na het ontbijt zijn we naar het paleis van Tipu geweest. Daar vielen vooral de muurschilderingen op. Een lokale hagedis was zo vriendelijk om voor mij te poseren.
Onderweg zijn we even gestopt aan een staatsschooltje. Enkele leerlingen waren er een toets aan het maken. Je kan wel stellen dat wij de orde goed verstoord hebben. De slimsten van de klas werkten gewoon verder tijdens ons bezoek. Line heeft met haar geoefend oog zelf een leerling zien afschrijven (maar heeft niets gezegd :-)).
Daarna zijn we naar de Kesava tempel geweest. Die wordt niet meer actief gebruikt. De Hindu’s geloven dat de Goden in de beelden leven. Maar zodra een beeld beschadigd geraakt, verliest het zijn Goddelijkheid. Daar deze tempel aangevallen en beroofd werd door Moslims, en ze daarbij alle beelden (meestal de neus) vernielden, is dit nu een monument geworden. Maar wat een schitterende tempel!
‘s Middags zijn we dan naar het Mysuru paleis geweest. Een recent (1917 of zoiets), maar immens gebouw waarin een aantal schitterende zalen te zien zijn. De huidige koninklijke familie van Mysuru woont er nog steeds.
‘s Avonds wordt het paleis verlicht met duizenden lichtjes, maar voor de honderdste verjaardag van het overlijden van één van de belangrijkste koningen was er nu een concert en bleven de lichtjes in plaats van 10 minuten tijdens het concert 2 uren branden.
Onze twee gidsen dachten van ons een nieuwe ervaring te moeten geven in ons eetpatroon en brachten ons naar een… zie titel. Dit had ik nog nooit gezien. Bangalore heeft vermoedelijk een grote groep buitenlanders die hier werkt en die wel eens iets anders willen dan veg, kip of lam.
Maar wij vonden dit zo raar en een beetje respectloos ten opzichte van onze Hindoe begeleiders, dat wij alle vier kip aten. Wipin en Gudu (wat hun meer uitspreekbare namen zijn, want Gudu noemt eigenlijk Narrendra) moesten zelfs in een ander restaurant gaan eten, want er was niets vegetarisch voorhanden.
Bier was er dan weer niet in deze steakhouse… terwijl er wel NA bier op de kaart staat. Maar dat komt wel vaker voor, zelfs in de hotels. Een deel van het menu of dranken zijn er niet.
De Indiërs drinken zwarte thee, peppen die wat op met gember, kruidnagel en zwarte peper en laten die inkoken met koeienmelk en suiker. Heerlijk! Veel beter dan hun koffie, die meestal een bizarre bijsmaak heeft en heel sterk is.
Maar we hebben gisteren ook een fruitsnoepje gekregen van de gids, dat binnenin opgevuld was met wat zij ‘black salt’ genoemd hebben. Hiervoor hadden ze beslist een zevende smaak moeten uitvinden. Ik vat het samen als: speciaal hé!
De eerste dag was het al prijs. Ik heb de eerste wet van guru Iris aan mijn laars gelapt, en ze heeft daarna ook nog zelf gezondigd. Want we hebben na onze veg maaltijd een zeer lekker bolletje ijs gegeten. Iets wat in vorige reizen absoluut ‘not-done’ was!
