Things I need to share

Een nepgrot moet iets zijn als een net West-Vlaams tuinhuis, een Neptunhus. De Grotte Chauvet 2 is een exacte replica van enkele zalen van de originele Grotte Chauvet, die een drietal km verder ligt en een stuk uitgebreider is dan de replica.

• 

• 

• 

• 

Om de muurschilderingen te bewaren heeft en toch bezoekers toe te laten was deze replica een heel goed alternatief. Wij waren gisteren enkele van die bezoekers. De grot is zo’n 40km van ons huisje gelegen.

Op de terugweg hebben we even proberen stoppen in Balazuc. Maar de parking lag vrij ver en de straatjes waren heel steil. Te moeilijk voor iemand met een loopstok en weinig ervaring.

• 

• 

Tussendoor proberen we soms wat te kaarten. Escape roomen is er nog niet van gekomen. We spelen boerenbridge (of Chinees poepen). Onderstaande foto laat duidelijk zien wie de betere speler is. Zou er dan toch eventueel wat geluk mee gemoeid zijn? Het spelletje erna zag er helemaal anders uit. Toen toonde Line haar superioriteit in het kaartspel. …

• 

Bij het laatste kaartspelletje gisteren probeerde ik het Green Freez biertje met Verbena. Ik vond het lekker, al waren de meningen hierover verdeeld.

• 

‘Laten we effe wijnen’ moeten we die ochtend gedacht hebben. Gisterenavond waren we op bezoek geweest bij onze buren van ‘de paddenstoel’ en die hadden ons een wijnboer ‘Domaine De Chazalis’ aangeraden. Dat zou dan ook ons doel van de dag worden.

De dag begon, althans voor sommige mensen die over meer dan één goede knie beschikken, met een verfrissend zwempartijtje. Voor anderen eindigt het dan weer ‘s avonds met een jaccuzi bezoek, gevolgd door een verfrissende plons in het duister.

Onze buren hebben al meer dan 20 jaar een vakantiewoning nabij Vogué en wilden van de gelegenheid gebruik maken om ons die eens te laten zien. En Caroline kreeg een uitnodiging om zich aan te sluiten bij ‘The New Desperate Housewives’, een woman-only clubje dat blijkbaar in onze wijk blijkt te bestaan…

• 

• 

Onze trip door de Ardéche zou nu richting ‘Beaulieu’ gaan, waar Domaine de Chazalis gevestigd is. Blijkbaar moet dit een populaire bestemming zijn voor de toeristen, want het was er vrij ‘druk’. Er waren andere Vlamingen en natuurlijk de obligate Nederlanders (die vermoedelijk niets kochten, maar enkel kwamen proeven :-).

Domaine de Chazalis bleek een aantal zeer lekkere wijntjes in het gamma te hebben die daarenboven ook nog eens betaalbaar zijn. We zijn dan ook terstond aan het wijnen geslagen…

• 

• 

• 

• 

• 

Het resultaat van dit wijnen waren drie kisten met rode wijn (Syrah en Merlot, beiden op eiken vaten gerijpt) en enkele flessen wit, waarvan we al eentje gedeeltelijk gebruikten om onze scampi diabolique op te vrolijken. De rest van de fles heeft er tijdens de maaltijd dan ook natuurlijk moeten aan geloven.

Op de weg terug stopten we, na een rijles voor Caroline, in het pittoreske dorpje Labeaume. Het zoveelste typische dorpje dat de Ardèche rijk is. Het valt op dat de landschappen, de begroeiingen en de bergen telkens op de verschillende plaatsen weer anders zijn, gaande van bijna Schots aandoende zichten tot dichtbegroeide bossen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Daarna reden we terug huiswaarts, alwaar de avond terug eindigde met een lekkere maaltijd op ons terras. Maar eerst moest Bart nog een kleine strontjob doen, al was het maar omdat ik de anatomie van de scampi een beetje verkeerd ingeschat had die avond…

• 

• 

• 

• 

Heel even was Bart een beetje bang om terug hetzelfde voor te hebben als vorig jaar. Toen had hij zin in oesters en hebben we een paar keer tevergeefs een poging gedaan om er voor hem te vinden (gesloten oesterbar, …). Uiteindelijk lukte het toch.

Deze keer wou hij lokale olijfolie. Je weet wel, die vieze groene en zwarte bolletjes. Ik had voor hem de ‘Moulin De Vianes’ gevonden en we besloten daar naar toe te gaan. En jawel, bij ons eerste bezoek was die dicht. De tweede keer lukte het echter wel en zijn we vanalles te weten gekomen over het maken van olijfolie.

• 

• 

Vinezac was een verrassend mooi klein dorpje dat niet op de lijst van de ‘villages de caractère’ lijst was geraakt, maar er best had mogen op staan.

• 

• 

We zijn dan ook huiswaarts gegaan met enkele flessen olijfolie… en een tevreden Bart.

• 

• 

Het dorpje naast het gehucht waar wij verblijven (Labégude, daar boven op den berg), Vals-les-Bains hebben we een brouwerij ontdekt, namelijk ‘Brasserie Bourganel’. Die is gespecialiseerd in bier ‘met-een-extra-smaakje’. Vooral de ‘Brimbel’ met myrtilles en de ‘Nougatbel’ met nougat vielen in de smaak.

Het zou een vakantie als geen ander worden. Met mijn knie nog een beetje in de prak zou het voor mij vooral een rustperiode worden. Maar gelukkig kan ik rekenen op drie goede reisgenoten die me een beetje willen helpen.

De eerste avond hebben we, moe maar voldaan van de 900km autostrade besloten om een pizza af te halen. De ouders van de eigenaars van ons huisje zijn onze buren en die waren bereid om ons tot aan de pizza take away te brengen. Vriendelijke mensen, oorspronkelijk van Grenoble, maar die nu al meer dan 30 jaar in de Ardèche wonen. Want de Ardèchois zijn heel lieve mensen en alles is hier ‘super cool’.

Nadat we de eerste avond kennis gemaakt hebben met onze nieuwe woonst (die trouwens dik in orde is) voor de komende 14 dagen, zijn we gisteren al eens de ‘Gorges de l’Ardèche’ gaan opzoeken. Onderweg hebben we bovenop één of andere berg nog in een bar gegeten. Nadat ik vertelde dat ik geen liefhebber was van ingewanden, heb ik me een lokale specialiteit besteld, die een beetje ingewanden bleek te bevatten: de ‘caillettes‘. Maar het heeft me hoe dan ook wel gesmaakt.

• 

• 

• 

Onderweg leerde Iris ons nog één van haar ondertussen legendarische gebaren om een woord uit te beelden terwijl je het uitspreekt. Het woord in kwestie was ‘nen decapotabel’. De beweging is een beetje zoals de beweging voor het woord leeuw. Alleen doe je het in dit geval met één hand. Je begint met je hand uitgestrekt naast de linkerzijde van het hoofd. Voor Iris maakt het echter waarschijnlijk niet uit of het de linkerzijde of rechterzijde is… Daarna zwaai je je hand naar achter sierlijk langs het hoofd, terwijl je het woord ‘nen decapotabel’ luidop uitspreekt.

In het terugkeren vroeg Line me heel vriendelijk of ik eens vooraan in de wagen wou zitten, terwijl ik al de hele tijd vooraan had gezeten. Ik heb me dan ook maar vooraan gezet.

Mijn huisgenoten hebben al volop gebruik gemaakt van de faciliteiten die onze vakantiewoning te bieden heeft: een (welliswaar klein) zwembad en een jaccuzi op ons terras. De woning is uitgerust met airco, want in een temperatuur van 32-36° geen overbodige luxe is. Het enige minpuntje is dat er geen echte BBQ is, maar een plancha op gas. Dat is voor twee BBQ liefhebbers als Bart en mij toch een beetje een tegenvaller. Maar we roeien met de riemen (in mijn geval krukken) die we hebben.